vrijdag 3 december 2010

CD Review: Gecekondu - Baba Zula - 2010

De Turkse band Baba Zula bracht hun eerste CD in 1999 uit en hun nieuwe CD “Gecekondu”, wat zoiets als “het moment waarop de duisternis over de stad valt” betekent, is hun zevende, waarop 11 nummers staan plus een video clip.
De band woont in Istanbul, een stad van meer dan 20 miljoen mensen, en bestaat behalve uit de oprichters van Baba Zula, Murat Ertel – saz, gitaar, tamboer en zang en Levent Akman – percussie en machines, uit: Cosar Kamci – percussie en Elena Hristova – zang.
Op Gecekondu, uitgebracht drie jaar na hun laatst verschenen CD Roots uit 2007, doen verder een aantal gastmuzikanten mee zoals Titi Robin, Alcalica, Serra Yilmaz, Cem Yildiz, Bugge Wesseltoft en ex-Asian Dub Foundation lid Dr.Das.
Het grote verschil met hun voorgaande CD’s is dat er maar twee korte nummers op staan en dat de muziek een stukje steviger is geworden. Het eerste nummer “Abdülcanbaz” heeft precies datgene wat deze muziek zo interessant maakt, namelijk een combinatie van verschillende muziekstijlen.
Traditionele Turkse klanken worden gemixt met westerse psychedelica en dub invloeden, waarbij de zang in het Turks is. “Kelebekler Kuslar” is het volgende nummer, een instrumentaal stukje, dat meer in de oosterse stijl gespeeld wordt. Dan volgt het door Elena gezongen “Efkarli Yaprak”, waarbij de band weer een combinatie van dub, reggae en oosterse muziek maakt. Daarna hoor je het iets meer dan een minuut durende “Hopce Acis”, dat door Cem Yildiz gespeeld wordt op de cura, gevolgd door “Hopce” een swingend nummer, waarbij je niet stil kan blijven zitten, met dub invloeden en zang door Murat en Elena. Halverwege het nummer lijkt de band het tempo even te laten dalen, maar dat blijkt een schijnbeweging te zijn en het blijft swingen. Dan is het tijd voor de gastmuzikanten, die “Le Furet Dans La Foret En Feu” ten gehore brengen. Dit wordt, zoals de titel al doet vermoeden, in het Frans gezongen. In dit folk nummer gebruikt de band behalve de traditionele muziekinstrumenten ook een synthesizer en weet hiermee een licht hypnotiserend effect te creëren. “Temptation” heet het volgende nummer, dat weer een combinatie van verschillende muziekstijlen is en in het Engels gezongen wordt door Tod A., die ook de bas hierbij speelt.
Ook op “Hayde Hayde”wordt door de gastmuzikanten meegespeeld. Dit hypnotiserende nummer doet me enigszins aan de muziek van de Duitse 70-er jaren band Can denken. Nu volgt er een stukje van 40 seconden, dat a-capella gezongen wordt door Elena en “Komsu Acis” heet, gevolgd door “Komsu”, een vrij psychedelisch nummer.
Als laatste nummer staat er de instrumentale uitvoering van “Temptation” op Cecekondu en dit 11 minuten durende stuk muziek is een waardige afsluiter van deze schitterende CD. Met dit nummer is het moeilijk niet met de muziek mee te bewegen en dat lukt me dan ook niet. Vanaf de eerste tonen pakt Baba Zula me met dit nummer helemaal in. Even proef ik weer de sfeer van het live optreden in Paradiso van begin april 2010, waarbij alle mensen in de zaal stonden te dansen.

“Gecekondu” is een fantastische CD, die je als muziekliefhebber niet mag missen en zeker tot de 10 beste CD’s van 2010 behoort.

Carry Munter

Geen opmerkingen:

Een reactie posten